ارائه به صورت سخنرانی درکنفرانس بین المللی مدیریت تکنولوژی،تهران ۱۳۹۴
غلامرضا ذاکرصالحی
دانشیار موسسه پژوهش وبرنامه ریزی آموزش عالی
امروزه برهیچکس پوشیده نیست که سرمایه های مصنوع وتکنولوژیک نمی تواندبه عنوان جایگزینی برای سرمایه طبیعی عمل کند.اکنون سرمشق توسعه اقتصادی جای خودرابه سرمشق توسعه پایدارداده وپس ازبرگزاری کنفرانس ریو+۲۰ سخن از”پساپایداری” است.
هدف مقاله حاضر تبیین جایگاه نوآوری فناورانه درتوسعه پایدار وتوجه به ابعاد مسئولیت اجتماعی وملاحظات زیست محیطی درتولیدواشاعه نوآوریهای فناورانه است.
دراین مطالعه پس ازبیان رویکردسازمان ملل،یونسکو،OECD والگوی سرمایه های پنج کانه والگوی ۴E به مبحث نوآوری مسئولانه می پردازیم.این مبحث چهارموضوع زیررادردستورکارقرارداده است:
۱-توجه به اصول اخلاقی،مسئولیت پذیری وتوسعه پایدار درتحقیق وتوسعهR&D))
۲-تضمین نوآوری دانش محورباتوجه به مفاهیم مسئولیت پذیری
۳-مدیریت فناوریهای نوظهوری که توسعه آنها تحت تاثیرارزشهای اجتماعی است.
۴-توانمندسازی محققان بین المللی برای درک نوآوری مسئولانه درپژوهش وآموزش
درادامه به ظهورسرمشق پساپایداری می پردازیم.سرمشقی که درآن مفهوم بازیافت منابع (Re cycle)جای خودرابه فراتجدید (Up cycle)داده است. برای درک وگسترش چنین مفاهیمی درفعالیتهای نوآوری فناورانه است که برخی محققان ازمهندس جدید (new engineer)سخن گفته اند.مفهوم مهندس جدید نگاهی رادربرمی گیرد که متکی است برپایداری،درک محیط اجتماعی گسترده تر،توانمندی دررفتارمسئولانه، عدم ملاحظه نظام های قانونی به عنوان محدودساز،عدم تمرکزصرف براشتغال پذیری تکنولوژیها ودرنهایت ،تمرکزبرآموزش اخلاق.
واژگان کلیدی: نوآوری مسئولانه، مسئولیت اجتماعی،توسعه پایدار،ملاحظات زیست محیطی،مهندس جدید
دیدگاهتان را بنویسید