مسائل آموزش عالی ایران
نویسنده: غلامرضاذاکرصالحی
ناشر: موسسه مطالعات فرهنگی واجتماعی وزارت علوم
معرفی کتاب
در دهه های اخیر دانشگاه و آموزش عالی روندهای کمی گرایی، توده ای شدن، مجازی شدن، بین المللی شدن، اجتماعی شدن و عبور از نخبه گرایی را طی کرده است. این روندها هم در سراسر جهان و هم در کشور ایران حکم فرماست. اکنون آموزش عالی به قلمرویی شلوغ و پر مسئله هم از حیث ذهنی و نظری هم از جنبه عینی تبدیل شده است. این جنبه های بحث برانگیز، مسائل آموزش عالی را پیچیده و چند بعدی می کند. دلایل آن متعددند از جمله: زمینه های جمعیتی، فرهنگی، مدیریتی، سیاست های بعضاً نادرست در برخی مقاطع زمانی، نگاه کوتاه مدت و سیاست زده، ساختار دیوان سالارانه، آشفتگی های نظری و فکری، نداشتن الگوی مشخص برای توسعه ی آموزش عالی، تمرکزگرایی و ضعف استقلال دانشگاهی، ضعف ارتباط با جهان خارج و …
اکنون در ایران، ایده دانشگاه در تضاد با ساختارهای بروکراتیک، مسئله مند و پرتنش شده است. از سویی انتظاراتی متراکم و ناهمگون و متعارض و بلندپروازانه از نهاد دانشگاه وجود دارد.
در شرایط فعلی، جامعه دانشگاهی کشور برای عبور از تنگناهای موجود می بایست شناخت واقعی و ریشه ای از مسائل خود داشته باشد. به ویژه دانشجویان رشته های مطالعات آموزش عالی، مدیریت و برنامه ریزی آموزشی و سایر رشته های علوم تربیتی، جامعه شناسی، مدیریت، علوم سیاسی، تاریخ، فلسفه و … همگی می توانند با انتخاب این مسائل به عنوان سوژه ی مطالعاتی بـه حل مشکلات و توسعه ی ادبیات آموزش عالی یاری رسانند.
کتاب حاضر نشان می دهد مسائل آموزش عالی ایران طیف متعدد و متنوعی را شکل داده است. این اثر با بحث های نظری و تاریخی مرتبط با ایده ی دانشگاه آغاز می شود و سپس یک مسئله شناسی وسیع را در افق دید خوانندگان می گشاید.
در بخش های بعدی کتاب برخی مسائل آموزش عالی ایران که اهمیت بیش تری داشته اند و نگارنده در آن ها تأملات و انتشارات بیش تری داشته است به صورت فصل مستقل ارائه می شوند مانند مبحث ارزیابی و تضمین کیفیت, وموضوع استقلال دانشگاهی.
این مجموعه حاصل مقالات و گفتگوهای علمی است که در طول هشت سال گذشته در مجلات علمی و مطبوعات کشور یا کنفرانس های داخلی و بین المللی ارائه و منتشر شده اند. این ایده ها و مباحث هم اکنون به صورت یک جا در اختیار دانش پژوهان و علاقه مندان مباحث علم و فنآوری قرار گرفته است.