لازمه شکل گیری و بقای اجتماع علمی، تعامل در شبکه‌های علمی، پیوندهای مبتنی بر نظام پاداش ویژه و مشارکت در تولید ایده‌های جدید است. در چنین شرایطی به همان نسبت که اجتماع علمی رشد می کند متناظر با آن سرمایه اجتماعی نیز ارتقاء خواهد یافت زیرا بسیاری از مؤلفه‌های این دو مشترک‌اند.
در رویکرد جامعه محور به کارکردها و وظایف دانشگاه، آموزش های رسمی و مستقیم دانشگاهی تنها بخشی از برنامه ها را سامان می دهد. در کنار آن شکل گیری روحیه علمی، جستجوی نظام یافته در دانشجویان، نقد، خلاقیت، توانایی برقراری ارتباطات اجتماعی، توان بازآفرینی، توانایی تلفیق و ترکیب ایده ها، آینده نگری، مشارکت پذیری و تثبیت هویت در تعامل با دیگران نیز مطرح می شود.
