چکیده
سازمان کنفرانس اسلامی با برخورداری از عضویت 57 کشوراسلامی در دهه گذسته فعالیتهایی درزمینه ارتقای نقش زنان مسلمان در توسعه داشته است.این سازمان علاوه بر برگزاری چندین اجلاس وزرای زن کشورهای اسلامی اعلامیه هایی نیز منتشرنموده است.از جمله مهم ترین آنها عبارتند از:
– اعلامیه حقوق بشراسلامی مصوب 1990 قاهره که حاوی بخشهایی در مورد حقوق زنان است.
– قطعنامه شماره 6/ 4داکار مصوب 1991
– سند114 مشتمل بر اعلامیه نقش زن درتوسعه جامعه که درسپتامبر سال2000 درریاض به تصویب رسید.
– سند159 مستمل بر اعلامیه وضع زن ونقش اجتماعی وی از دیدگاه اسلام که در ژوئن2006 در اردن به تصویب رسید.
هدف مقاله حاضر تحلیل یکی از کلیدی ترین موضوعات مطرح شده در این اسناد یعنی برابری زنان ومردان است.
یافته ها نشان می دهد علیرغم نکات مثبت فراوان این اعلامیه ها ومعاهد ه ها ،نگرش تدوین کنندگان درموضوع برابری نگرشی ناقص وبسیط و انفعالی ومبنی بر دامن زدن به تضادها وشکل دادن به یک دایکوتومی (تقابل بخشی دوگانه )است.درسند 114، این برابری صرفا در برابری در کرامت انسانی منحصر شده و در مصوبه ای دیگر برپرهیز ازاین شعار تاکید گردیده است.در این مقاله مواضع وعملکرد این سازمان آسیب شناسی می شود،بدان امید که در نشستهای بعدی کمیته های سازمان کنفرانس اسلامی نقایص موجود برطرف شود.
برای دانلود متن کامل مقاله کیلیک فرمایید